متأسفانه این روزها شاهد هستیم برای تشییع جنازه مؤمنین اتفاقات ناگواری میافتد. اگر متوفّی از نامآوران و مشاهیر باشد جلسات ختم و مراسم تشییع جنازه در چهارچوب آداب شرعی و عرفی برپا نمیگردد. در زمان تشییع هر کسی به کار خود مشغول است. با هم عکس یادگاری میگیریم و در اطراف جنازه و در کنار بازماندگان به گفتگو و دید و بازدید و بگو و بخند مشغولیم، بنا بود فوت یک مسلمان و مراسم تشییع او باعث تنبّه باشد. نه تنها مراسم ما موجب تنبّه نیست بلکه سراسر موجب غفلت است. حداقل شرط ادب اقتضا میکند در مجلس عزای یک همنوع با ادب باشیم و مراقبت کنیم و با اظهار تأثر، برای متوفّی غفران و رحمت آرزو کنیم و برای بازماندگان تسلیت داشته باشیم. این روزها شاهد هستیم در مجالس عزا دربدر به دنبال افراد مشهور میگردیم تا با آنها عکس بگیریم یا از آنها امضاء یادگاری داشته باشیم. وقیحانه با متوفّی عکس سلفی میگیریم. چه شده است ما را؟! به کدام سو میرویم.
امیر المؤمنین در مجلس تشییع یکی از یاران خود که بلند بلند میخندیدند فرمود: چرا میخندید؟ مگر مرگ برای غیر از ما مقرر شده است؟
جنازه مسلمان حرمت دارد. با احترام او را شستشو میدهیم، در پارچهای سفید کفن میکنیم، او را معطر می کنیم، به جنازه او نماز میگزاریم. برایش غفران و رحمت آرزو میکنیم. با آرامش به دنبال جنازه او با ذکر توحید و تهلیل و تکبیر حرکت میکنیم. با احترام او را دفن مینماییم. با او وداع میکنیم و به یادبود او مجلس ختم قرآن و وعظ میگیریم. از طرف او کارهای خیر انجام میدهیم. به خانواده مصاب تسلیت میگوییم. یتیمانش را تکریم میکنیم. اموالش را حفظ میکنیم و از او به نیکی یاد میکنیم. برایش قرآن میخوانیم و در همه مراحل به یاد قیامت میافتیم. فلسفه همه مراسم تنبّه و تذکر روز مردن و قیامت است. حالا شما ببینید رفتار ما چقدر فاصله دارد با آداب تشییع جنازه و مراسم یادبود.
از همه پیشکسوتان در عرصه هنر و ورزش و دیگر اقشار تقاضا میکنم با تذکر خود اسبابی را فراهم کنند تا فضای مجالس ترحیم و مراسم تشییع به جایگاه خود برگردد. از آقای فردوسیپور و برنامۀ نود به خاطر نمایش جلوههای نازیبای تشییع جنازه یکی از بزرگان ورزش کشور تشکر و تقدیر میکنیم. از جوانان عزیز، خبرنگاران، رسانهها و صاحبان سایتها تقاضا میکنیم در سالم سازی این گونه مراسم تلاش کنند.
منبع: ساعت 24